زندگی ناشناخته فریدا کالو، آثار و گفته های معنادار

این نقاش که نام اصلی او ماگدالنا کارمن فریدا کوهلو کالدرون است، مکزیکی است. او بین سال‌های 1907 تا 1954 زندگی می‌کرد. این نقاش که تبدیل به یک نماد محبوب شد، به عنوان یک سوررئالیست تعریف شد. با این حال، او همیشه جنبش سوررئالیستی را رد می کرد. این سوال که فریدا کوهلو کیست را می توان به طور خلاصه به شرح زیر پاسخ داد.

زندگی فریدا کالو

فریدا کوهلو نقاش در سال 1907 در شهر کویوآکان در جنوب مکزیک به دنیا آمد. این نقاش که به دلیل حساسیتش نسبت به رویدادهای اجتماعی و درگیری با سیاست شناخته می شود، در اصل در سال 1907 به دنیا آمد، اما تاریخ تولد خود را 7 ژوئیه 1910، روز انقلاب مکزیک اعلام کرد. او آرزو می کند که زندگی او با تولد یک مکزیک جدید، مدرن و دموکراتیک آغاز شود.

با این حال زندگی این نقاش با مشکلات فراوان ادامه یافت. او در 6 سالگی به فلج اطفال مبتلا شد و یکی از پاهایش لنگی کرد. سعی شد در چارچوب امکانات پزشکی آن دوره، لنگی با یک پلاک چوبی از بین برود یا از بین برود. این باعث شد که به فریدا کوهلو لقب ظالمانه ای مانند "پای چوبی فریدا" داده شود.

فریدا کوهلو با این ناتوانی به زندگی چسبیده بود. در سالهای نوجوانی، او برنده مدرسه مقدماتی ملی شد که بهترین آموزش را در منطقه او ارائه کرد. در این مدرسه همه فن حریف آنچه مهم بود فقط گذراندن کلاس ها نبود. هدف این مدرسه تولید هنرمندان بسیار موثر در زمینه هایی مانند هنر، علم، فلسفه و ادبیات بود. بنابراین هر دانشجویی باید به این رشته ها علاقه مند می شد. از این رو فریدا در این مدرسه حرکات، دیدگاه ها و مهارت هایی را کسب کرد که در زندگی هنری او تأثیرگذار بود. نام‌هایی مانند آلخاندرو گومز آریاس، خوزه گومز روبلدا و آلفونسو ویلا، که به چهره‌های روشنفکر مهم مکزیک تبدیل شدند، همکلاسی کوهلو بودند. کوهلو، که همچنین قصد داشت هنر و دیدگاه های خود را در مدرسه توسعه دهد، به عضویت یک گروه ادبی آنارشیست درآمد. فریدا کوهلو که هدفش تبدیل شدن به یک بازیگر زن قوی بود، با یک تصادف رانندگی زندگی اش به کلی تغییر کرد.

حادثه ای که زندگی فریدا کالو را تغییر داد

در 17 سپتامبر 1925، فریدا کوهلو، که 18 سال داشت، بر اثر تصادف شدید اتوبوسی که در آن سوار بود، در راه بازگشت از مدرسه به تراموا تصادف کرد. کوهلو که در این حادثه بسیاری از دوستان خود را از دست داده بود نیز در این حادثه دچار شکستگی شدید کمر و لگن شد. یکی از میله های آهنی تراموا وارد لگن چپ کوهلو شد و از لگن او خارج شد. بقیه عمر کوهلو در میان پزشکان، بیمارستان ها و داروها به عنوان ردی از این حادثه سپری می شود. فریدا کوهلو در طول زندگی خود با درد غیر قابل درمان در استخوان لگن زندگی می کرد.

فریدا کوهلو بر اثر این تصادف 32 عمل جراحی داشت. پای او که به دلیل فلج اطفال دچار انقباض می شد، نتوانست این اقدامات را تحمل کند و قانقاریا داشت، بنابراین پای راست او در سال 1954 قطع شد. کوهلو یک ماه پس از تصادف توانست بیمارستان را ترک کند. فریدا که با تشویق خانواده و دوستانش نقاشی را آغاز کرده بود، برای رهایی از پریشانی و درد، خود را وقف نقاشی کرد. با این حال، او نتوانست از رختخواب بلند شود. به همین دلیل، او با گذاشتن یک آینه روی سقف درست روبروی تختش شروع به کشیدن پرتره های خود کرد. اولین نقاشی فریدا کوهلو، سلف پرتره در لباس مخملی است. این نقاش که اولین نقاشی خود را در سال 1926 کشید، تا 2 سال پس از تصادف نتوانست از جای خود بلند شود.

فریدا کالو پس از تصادف

فریدا کوهلو تنها در سال 1927 پس از تصادف توانست اولین قدم های خود را بردارد. کوهلو که تا آن زمان نتوانسته بود از رختخواب بلند شود و باید از اخبار سیاسی کشور مطلع می شد، از روزی که برخاست شروع به نزدیک شدن به محافل هنری و سیاسی کرد. او با رهبر کوبا خولیو آنتنیو ملا و عکاس تینا مودوتی آشنا شد و شروع به برقراری دوستی منظم با این دو نفر کرد. آنها به عنوان سه دوست در نمایشگاه های هنرمندان آن دوره، دعوت از سیاستمداران و بحث های سوسیالیست ها شرکت کردند. پس از تمام این فعالیت ها، کوهلو در سال 1929 به عضویت حزب کمونیست مکزیک درآمد.

فریدا کالو و زندگی زناشویی

در حالی که فریدا کوهلو با نقاشی هایش نامی برای خود دست و پا می کرد، دوستش تینا مودوتی تصمیم گرفت او را با نقاش مانند خودش آشنا کند. دیگو ریورا، معروف به میکل آنژ مکزیکی، شوهر فریدا کوهلو خواهد شد. فریدا نقاشی های خود را در اولین ملاقات خود به دیگو نشان داد و با آغاز یک رابطه عاشقانه بین آنها موافقت کرد که با او ازدواج کند. این زوج در 21 اوت 1929 ازدواج کردند. ریورا برای سومین بار با فریدا ازدواج کرد. ازدواج آنها در جامعه هنری به "ازدواج فیل و کبوتر" معروف است.

اگرچه فریدا کوهلو تا به حال نقاشی را متوقف نکرده است، نقاشی های او عموماً خودنگاره نیستند. فریدا که در طراحی اشیای بی جان تخصص داشت، دومین سلف پرتره خود را در سالی که آنها ازدواج کردند، ساخت. این دومین خودنگاره توسط یک کلکسیونر آمریکایی به مبلغ 5 میلیون دلار در سال 2000 خریداری شد. همسر فریدا کوهلو، ریورا نیز از اعضای حزب کمونیست بود. اما در همان سالی که با هم ازدواج کردند او را از حزب اخراج کردند. فریدا به همین دلیل تصمیم به ترک مهمانی گرفت. پس از این اتفاقات، این زوج زندگی خود را در آمریکا آغاز کردند. این زوج در سال 1930 به آمریکا نقل مکان کردند و با ساختن نقاشی های دیواری امرار معاش کردند. کوهلو کار خود را به نام "فریدا و دیگو ریورا" در ایالات متحده خلق کرد و تا سال 1933 در آنجا ماندند. این اثر توسط فریدا کوهلو بر اساس عکس های عروسی این زوج ساخته شده است. این نقاشی تنها طراحی در میان آثار فریدا کوهلو است که شامل دیگو نیز می شود. در همان زمان، این اثر در نمایشگاه سالانه ای که توسط انجمن زنان هنرمند سانفرانسیسکو برگزار می شود، قرار گرفت. بنابراین، این اولین نقاشی از کوهلو است که در هر نمایشگاهی به نمایش گذاشته می شود.

یک ازدواج طوفانی

ازدواج این زوج بسیار پیچیده بود. فریدا کوهلو به دلیل مشکلات سلامتی سقط جنین کرد. علاوه بر این، کوهلو که سقط جنین زیادی داشت، در این مرحله نیز در معرض رفتارهای خیانتکارانه شوهرش قرار گرفت. کوهلو که متوجه شد شوهرش به او خیانت می کند، او را در سال 1939 ترک کرد. با این حال، این زوج یک سال بعد دوباره ازدواج کردند. پس از ازدواج دوم، آنها به خانه آبی نقل مکان کردند که در آن فریدا کوهلو متولد و بزرگ شد.

مشخص بود که فریدا حتی قبل از پایان ازدواجشان با مردان مختلفی رابطه داشته است. یکی از آنها، لئون تروتسکی انقلابی روسیه، به مرور زمان به خانه فریدا نقل مکان کرد. تروتسکی که با اجازه خاص رئیس ریورا با فریدا نقل مکان کرد، پس از اطلاع از رابطه همسرش با فریدا از فریدا جدا شد. فریدا در میان افرادی بود که پس از سوء قصد به تروتسکی مورد بازجویی قرار گرفتند. پس از مدتی، فریدا مناسب دید که مکزیک را ترک کند. پس از آن، او به ریورا در سانفرانسیسکو بازگشت.

سال های آخر فریدا کالو

کوهلو که وضعیت سلامتی اش مرتباً رو به وخامت می رفت، برای سرکوب درد خود را بیشتر وقف نقاشی کرد. او نه تنها در مکزیک بلکه در آمریکا و فرانسه نمایشگاه هایی را افتتاح کرد. با پایان یافتن داستان فریدا کوهلو، نمایشگاهی که در سال 1938 در نیویورک افتتاح کرد، شهرت زیادی برای او به ارمغان آورد. نمایشگاهی که او در سال 1939 در پاریس افتتاح کرد، توجه حتی مشهورترین نقاشان آن دوره را به خود جلب کرد. نقاشی‌های او در نمایشگاه پاریس بسیار مورد تحسین قرار گرفت و به او پیشنهاد شد در کلاس‌های مدرسه هنر La Esmeralde، یکی از قدرتمندترین مدارس هنری آن دوره شرکت کند. فریدا این پیشنهاد را پذیرفت و علیرغم وخامت حالش، 10 سال در آنجا به تدریس هنر پرداخت. این روند آموزشی که در سال 1943 آغاز شد، در سال 1953 با رو به وخامت کامل سلامتی کوهلو به حالت تعلیق درآمد. با این حال، گروهی از دانش آموزان به درخواست کوهلو به خانه او آمدند و دروس او را ادامه دادند. این گروه از دانش آموزان Los Fridos نامیده می شدند.

در سالهای آخر عمرش، در سال 1948، به حزب کمونیست مکزیک درخواست داد و اعلام کرد که می خواهد دوباره عضو شود. پس از پذیرش درخواست وی، در سال 1950 به دلیل مشکلات ستون فقرات در بیمارستان بستری شد. او مجبور شد 9 ماه در آنجا بماند. با این حال، هنگامی که پس از 9 ماه از بیمارستان مرخص شد، خود را بیشتر وقف نقاشی های خود کرد و در آوریل 1953 یک نمایشگاه شخصی در مکزیکو سیتی افتتاح کرد. پای راست او به دلیل قانقاریایی که در ژوئیه همان سال رخ داد، قطع شد. .

فریدا کالو چگونه درگذشت؟

کوهلو در 13 ژوئیه 1954 بر اثر آمبولی ریه درگذشت. آخرین تابلویی که او کشید، "زنده باد زندگی"، در خانه اش پیدا شد. این نقاشی یک طبیعت بی جان بود. جسد او یک روز پس از مرگش سوزانده شد و در خانه آبی قرار گرفت. خانه آبی توسط دیگو ریورا در سال 1955 به خزانه دولت اهدا شد.

آثار فریدا کوهلو

فریدا کوهلو 143 اثر دارد. از این تعداد 55 اثر خودنگاره هستند. تسلط در نقاشی های او، به ویژه سلف پرتره های او، توجه پابلو پیکاسو را نیز به خود جلب کرد. به همین دلیل، پیکاسو درباره کوهلو می‌گوید: «ما نمی‌دانیم چگونه چهره‌های انسانی را مانند او ترسیم کنیم». فریدا اغلب حیوانات خانگی داشت. به همین دلیل او با هم پرتره هایی از حیوانات خانگی خود کشید. نقاشی‌ای که او در سال 1941 به نام «من و طوطی‌های من» کشید و «خود پرتره با میمون‌ها» در سال 1943 نمونه‌هایی از این موارد هستند.